Έχω μείνει άφωνη από την κακία και την μιζέρια που κουβαλάει ο κόσμος! Είναι πραγματικά τρομακτικό να βλέπεις διαρκώς γύρω σου ανθρώπους που θέλουν το κακό σου. Νομίζω πλέον καταντάει γραφικό και κουραστικό. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι, που μου έχουν δείξει ότι είναι "φυσιολογικοί".Και τώρα που το σκέφτομαι φρικάρω περισσότερο, γιατί μεγαλώνοντας θα γνωρίσω ακόμα πιο πολλούς τρελούς και το μόνο που πρέπει να κάνω, είναι να τους αγνοώ.  Καταντάει όμως βαρετό να αγνοείς τους μισούς από τους ανθρώπους που γνωρίζεις. Μετά από λίγο καιρό όπως είναι λογικό συνηθίζεις, και να μην ασχολείσαι. Αλλά αν το σκεφτείς κανείς καλύτερα είναι ένας φαύλος κύκλος: Σε θάβουν => Πληγώνεσαι=>  Τους γράφεις και συνεχίσεις "ανέμελα" τη ζωή σου. Αυτή η διαδικασία γίνεται  με το 1/3 των ανθρώπων που γνωρίζεις πρέπει να τους αγνοείς! Tragic. Isn't it?

Τουλάχιστον έτσι γίνεται με εμένα.Το 1/3 είναι οι άνθρωποι που αγαπάω, το άλλο 1/3 είναι οι γνωστοί (δεν τους πειράζω δεν με πειράζουν:ρ) , και το άλλο 1/3 των ανθρώπων στη ζωή μου είναι οι άνθρωποι γνωστοί ως "Μακρυά και αγαπημένοι" που λέει  λόγος το αγαπημένοι. Έτσι συμπληρώθηκαν τα 3/3 των ανθρώπων στη ζωή μου.Νομίζω πάνω - κάτω έτσι είναι και στη ζωή των υπόλοιπων ανθρώπων.

Για τους ανθρώπους που δεν μου έχουν ιδιαίτερη αδυναμία δεν έχω να πω τίποτα παρά να τους δώσω ένα τεράστιο χαμόγελο, έτσι για να τους "φτιάξω" την ημέρα. Για όσους πάλι είναι κοντά μου, ένα απλό ευχαριστώ δεν είναι αρκετό..

Τελικό συμπέρασμα είναι ότι μερικές φορές πρέπει να δίνουμε περισσότερη σημασία στον εαυτό μας και να μη βάζουμε κανένα πάνω από το "Εγώ" μας, αλλά μη το πάμε στο άλλο άκρο.Πάνω από όλα ας βάλουμε ΌΡΙΑ!

Και τώρα σταματάω γιατί ακούω 88,4 με τον Μανόλη Τζιράκ
Πολλές καληνύχτες και αστραφτερά χαμόγελα:3