Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012


Η πιο όμορφη συναυλία που έχω πάει ποτέ νομίζω. Γιάννης Κότσιρας φίλε μου! Μας έκλεισε και το μάτι, και ο Κώστας ο κιθαρίστας τρελή φάση και αυτός μας χαιρέτισε. Μια συναυλία γεμάτη συναισθήματα, πολύ κλάμα αλλά και πολύ γέλιο. Ίσως πιο πολύ κλάμα.. Λογικό αφού ήμουν αρκετά φορτισμένη. Όταν έχεις να τον δεις δύο-τρεις βδομάδες και να μιλήσετε κάτι μήνες και νιώθεις τόσα πολλά λογικό να κλάψεις, να ξεσπάσεις.Μα ήταν τόσο όμορφος πάλι τόσο γλυκός άγγελος. Περίμενα να έρθει, μα δεν ήρθε όταν έλεγε τον Φύλακα Άγγελο περίμενα τραγουδούσα όσο πιο δυνατά μπορούσα για να με ακούσει να έρθει, μα δεν ήρθε. Εμφανίστικε στο τέλος όταν σκατοέκλαιγα πάλι. Δεν μπορούσα να του πω τίποτα περίμενα ακόμα και τότε να πει κάτι. Δεν έκανε. Δεν θα κάνει. Πόσο πονάει πόσο μεγάλο είναι το κενό που νιώθω μακάρι να μπορούσε να καταλάβει έστω και λίγο. Εγώ θα είμαι εκεί όποτε με χρειαστεί δε θα φύγω γαμώτο και πονάει που δε είναι εδώ. Κρύωνα τόσο πολύ σήμερα και περίμενα δεν έβαζα μπουφάν περίμενα να έρθει.. Κάποια στιγμή λέει ο Κότσιρας "Αυτό το τραγούδι είναι για ζεστές αγκαλιές.."ή κάτι τέτοιο, και είπε τον Φύλακα Άγγελο, οκ βάλαμε τα κλάματα, μας κοιτάει και λέει "Χαχα όχι και για τόσες πολλές..!" Έκλαψα τόσο πολύ. Περίμενα να έρθει η μέρα αυτή τόσο πολύ,μαζί θα πηγαίναμε..και τώρα απλά μείναμε στο να κοιταζόμαστε, μας πως τα κάνεμε έτσι; Πως τα καταφέραμε με αυτόν τον άνθρωπο; Απορώ.
Τελικά βγήκε όμως κάτι καλό από το σημερινό. Ένας άνθρωπος που μου είχε λείψει περισσότερο από όσο περίμενα και πίστευα μου έδωσε μία πολύ τρυφερή αγκαλιά. Μετά από τόσο καιρό, ναι ρε ηλίθια μου έλειψες πολύ..Εκατομμύρια ευχαριστώ φιλιά και αγκαλιές στο αγαπημένο Μανώλη Τζιράκη για τα εισιτήρια!)

Γιάννης Κότσιρας-Ανάθεμά σε

Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ' τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη


Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ' τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
και δεν υπάρχουν λόγια

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω


Μου λείπεις, μου λείπεις και πραγματικά πονάει πολύ, κάνε κάτι.