Πόσο καιρό έχω να γράψω..

Λοιπόν γνώρισα ένα πολύ όμορφο,ψηλό,αδύνατο, ξανθό,με μπλε μάτια αγόρι.Πάει κολυμβητήριο,είναι γλυκός,ευγενικός, παίρνει ζεστές αγκαλιές και έχει υπέροχη φωνή.Μαζί του πίστευα ότι θα μπορούσα να περάσω καλά:)

Μου άρεσε, και μου αρέσει ακόμα σε όλα τα βιβλία μου υπάρχει το όνομά του.Το Σάββατο τον είδα,με είδε και μιλήσαμε.Εκείνη ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει.Με πήρε αγκαλιά,ήταν η πιο ζεστή αγκαλιά που με έχει πάρει κανείς.Κοντά του ένιωσα ασφαλής και τα μάτια του είναι υπέροχα*_* Είναι τυχερή εκείνη που θέλει, αλλά ταυτόχρονα τόσο αφελής.Τον είχε και τον άφησε.Τα είχε όλα και τα έχασε.Και εκείνος ακόμα εκεί να θυμάται..Μακάρι να μπορούσε να καταλάβει:)

Τουλάχιστον με πήρε μια ζεστή αγκαλιά που θα κάνω καιρό να ξεχάσω.Χαίρομαι που τον γνώρισα και επιτέλους έμαθα ότι υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να αγαπάνε.