Σαν να μη σ''εχασα ποτέ

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, να 'μαστε πάλι
Όλα έχουν μείνει όπως τ' άφησες πριν χρόνια
Το ροζ φουλάρι σου το ρίμελ κι η κολώνια
Που κι αν ξεθύμανε μου φέρνει πάντα ζάλη

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, σπάστα και ρίχτα
Τα λόγια που 'λεγες η αγάπη πριν ραγίσει
Δε σε ρωτώ αν ήρθες μόνο για μια νύχτα
Μα σ' αγαπώ κι ας σ' έχουν χίλιοι περπατήσει

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
Πόσο μελό να γίνω ακόμα
για να κολλήσεις πάνω μου.

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, νάμαστε πάλι
Στρώνω όπως πάντα για δυο άτομα τραπέζι
Το δίσκο βάζω που σου άρεσε να παίζει
Και σε κερνώ απ' το στερνό μου το μπουκάλι

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ, στήνω σκακιέρα
Να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία
Σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία
Στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' ασε με πάλι να καώ
Αντέχω για ένα γύρο ακόμα
η αγάπη θέλει σ' αγαπώ

Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα
κι' όνειρο γίνε πλάνο μου
πόσο μελό να γίνω ακόμα
η αγάπη θέλει "σ' αγαπώ"

Η πιο όμορφη συναυλία που έχω πάει ποτέ νομίζω. Γιάννης Κότσιρας φίλε μου! Μας έκλεισε και το μάτι, και ο Κώστας ο κιθαρίστας τρελή φάση και αυτός μας χαιρέτισε. Μια συναυλία γεμάτη συναισθήματα, πολύ κλάμα αλλά και πολύ γέλιο. Ίσως πιο πολύ κλάμα.. Λογικό αφού ήμουν αρκετά φορτισμένη. Όταν έχεις να τον δεις δύο-τρεις βδομάδες και να μιλήσετε κάτι μήνες και νιώθεις τόσα πολλά λογικό να κλάψεις, να ξεσπάσεις.Μα ήταν τόσο όμορφος πάλι τόσο γλυκός άγγελος. Περίμενα να έρθει, μα δεν ήρθε όταν έλεγε τον Φύλακα Άγγελο περίμενα τραγουδούσα όσο πιο δυνατά μπορούσα για να με ακούσει να έρθει, μα δεν ήρθε. Εμφανίστικε στο τέλος όταν σκατοέκλαιγα πάλι. Δεν μπορούσα να του πω τίποτα περίμενα ακόμα και τότε να πει κάτι. Δεν έκανε. Δεν θα κάνει. Πόσο πονάει πόσο μεγάλο είναι το κενό που νιώθω μακάρι να μπορούσε να καταλάβει έστω και λίγο. Εγώ θα είμαι εκεί όποτε με χρειαστεί δε θα φύγω γαμώτο και πονάει που δε είναι εδώ. Κρύωνα τόσο πολύ σήμερα και περίμενα δεν έβαζα μπουφάν περίμενα να έρθει.. Κάποια στιγμή λέει ο Κότσιρας "Αυτό το τραγούδι είναι για ζεστές αγκαλιές.."ή κάτι τέτοιο, και είπε τον Φύλακα Άγγελο, οκ βάλαμε τα κλάματα, μας κοιτάει και λέει "Χαχα όχι και για τόσες πολλές..!" Έκλαψα τόσο πολύ. Περίμενα να έρθει η μέρα αυτή τόσο πολύ,μαζί θα πηγαίναμε..και τώρα απλά μείναμε στο να κοιταζόμαστε, μας πως τα κάνεμε έτσι; Πως τα καταφέραμε με αυτόν τον άνθρωπο; Απορώ.
Τελικά βγήκε όμως κάτι καλό από το σημερινό. Ένας άνθρωπος που μου είχε λείψει περισσότερο από όσο περίμενα και πίστευα μου έδωσε μία πολύ τρυφερή αγκαλιά. Μετά από τόσο καιρό, ναι ρε ηλίθια μου έλειψες πολύ..Εκατομμύρια ευχαριστώ φιλιά και αγκαλιές στο αγαπημένο Μανώλη Τζιράκη για τα εισιτήρια!)

Γιάννης Κότσιρας-Ανάθεμά σε

Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό
τόσο πολλή ανάγκη
που τρέχουν απ' τα μάτια μου
θάλασσες και πελάγη


Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή
αν έχεις το Θεό σου
που κρέμομαι απ' τα χείλη σου
κι είμαι στο έλεός σου

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου
μες στου μυαλού τα υπόγεια
αχ πόσα θέλω να σου πω
και δεν υπάρχουν λόγια

Ανάθεμά σε δε με λυπάσαι
που καίγομαι και λιώνω
που μ' έκανες και σ' αγαπώ
και τώρα μαραζώνω


Μου λείπεις, μου λείπεις και πραγματικά πονάει πολύ, κάνε κάτι.

Έφυγε λοιπόν. Έφυγε και δε ξαναγυρίζει. Με τρομάζει αυτό, με τρομάζει που δεν είναι εδώ πια. Αυτό που με τρελαίνει είναι πως δε ξέρω αν ήταν κοντά μου ποτέ, και αν ήταν, για πόσο καιρό. Δεν μου αρέσει που πλέον δεν υπάρχει, δε μου αρέσει που κατέληξε έτσι. Δεν έπρεπε να γίνει έτσι γιατί είναι η εξαίρεσή μου, ακόμα είναι και δε ξέρω αν ποτέ θα πάψει να είναι. Δεν ήταν σαν τους άλλους αυτός. Ήταν ξεχωριστός. Δεν ξέρω αν θα μου περάσει, και αν γελάω σε λίγο καιρό με όλα αυτά που γράφω τώρα. Ξέρω πως τον θέλω στη ζωή μου όσο τίποτα αυτή τη στιγμή, θέλω να μπορώ να του μιλήσω, να με κάνει να χαμογελάσω όπως πριν. Πως άλλαξαν έτσι τα πράγματα; Τι συνέβη; Μόνο εκείνος ξέρει, ίσως πάλι ούτε και εκείνος. Ποιον θα έχω τώρα να μου λέει όνειρα γλυκά με την ηλίθια φωνή που με έκανε να νιώθω τόσο καλα..; Δεν θέλω να δεχτώ το γεγονός του ότι είμαστε έτσι με εκείνον. Όχι με εκείνον, με οποιονδήποτε άλλο εκτός από εκείνον. Δεν ξέρω αν τον αγαπάω όμως, είναι πολύ μεγάλο να πεις σε κάποιον πως τον αγαπάς, ίσως να είναι όμως και αγάπη. Ίσως είναι έρωτας ίσως δεν ήταν τίποτα τελικά. Μα αν ήταν στο χέρι μου όλα θα ήταν τόσο διαφορετικά, δεν είναι όμως. Μιλούσαμε μια μέρα στο τηλέφωνο και μου είπε στο χέρι μας είναι να μην χαθούμε και του είπα ότι το δικό μου χέρι μια χαρά μια χαρά είναι, και πως το δικό του έχει το πρόβλημα, και λέει εκείνος εμένα το χέρι και εσένα το μυαλό ♥ και χαμογέλασε. Έχουμε πει τόσα πολλά, δεν γίνεται, δεν το χωράει το μυαλό μου πως έφυγε, πως τέλιωσαν όλα, πως δεν είναι πια εδώ και είναι οριστικό. Πού πήγαν οι υποσχέσεις; Και τώρα δηλαδή που τέλειωσε τι; Δυο ξένοι, δυο φίλοι; ΤΙ; Ας μου απαντήσει κάποιος. Θα συνεχίσουμε τις ζωές μας σαν να μην νιώσαμε ποτέ τίποτα, θα βρούμε άλλους ανθρώπους και ίσως νιώσουμε πράγματα περισσότερα απ' ότι ένιωσε ο ένας για τον άλλο. Ίσως πάλι όχι. Μα για πες μου, πως να ξεχάσω τα μάτια του, την αγκαλιά του; Αφού όλα τον θυμίζουν. Να προχωρήσω λένε όλοι και το κάνουν να φαίνεται τόσο εύκολο, ενώ δεν είναι γαμώτο. Άραγε εκείνος πως να νιώθει; Μάλλον τίποτα, αδιάφορος όπως τον τελευταίο καιρό. Τι του συναίβει, γιατί άλλαξε, δεν ήταν έτσι. Μα δε με νοιάζει όπως και να είναι εγώ θα είμαι εκεί και θα περιμένω όσο αντέχω. Θα πάνε όλα καλά μου είχε πει, πως αύριο είναι μια καινούργια μέρα, σταμάτα να κλαις έ; Ίσως να τον ξαναδώ όπως τότε, να με κοιτάξει όπως τότε και να με πάρει αγκαλιά όπως τότε. Μου είχε πει πως ήθελε να με βλέπει να χαμογελάω, λες να πρέπει να τον αφήσω πίσω τελικά; Λες να μου κάνει καλό κάτι καινούργιο; Λες; Ίσως. Δεν νομίζω.  Όνειρα γλυκά βλάκα μου λείπεις, παράξενο ε; (χαχα)

Να' το το παραλιάκι^_^

Φίλε μου πήγα σήμερα σε μια φοβερή θάλασσα και κολύμπησα όσο δεν έχω κολυμπήσει όλο το καλοκαίρι ήταν φοβερά, και τα νερά ήταν πολύ καθαρά και είχαν υπέροχο χρώμα. Είχα πάρει το αγαπημένο μου βιβλίο και διάβαζα, ήταν ωραία. Κάποια στιγμή πήγε η κουβέντα σε ένα βιβλίο που αναφερόταν στο σύμπαν και τη θετική ενέργεια, και δε σου κρύβω μου κέντρισε το ενδιαφέρον η συζήτηση. Λοιπόν απ' ότι κατάλαβα από τη συζήτηση, το σύμπαν είναι μια δύναμη η οποία σου ανταποδίδει ενέργειά θετική ή αρνητική αντίστοιχη με εκείνη που εκπέμπεις εσύ θετική ή αρνητική. Η ενέργειά μας είναι σαν ένας μαγνήτης που "παίρνει" από το σύμπαν θετική ή αρνητική ενέργεια ανάλογα με τη διάθεσή μας. Δεν πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα ακατόρθωτα αλλά σαν κάτι οικείο και εύκολο. Να αντιμετωπίζουμε τις δύκολες καταστάσεις με ηρεμία χωρίς γκρίνια και μιζέρια, σαν κάτι συνηθισμένο, πολλές φορές αν γίνεται σαν να μην υπάρχει καν. Όταν ποθείς κάτι να το αντιμετωπίζεις σαν να είναι στα χέρια σου ήδη σαν να είναι δικό σου. Με τους φόβους σου πρέπει να είσαι ατρόμητος να τους αντιμετωπίζεις, αν ας πούμε φοβάσαι το ύψος φαντάσου τον εαυτό σου στην άκρη του πιο ψηλού ουρανοξύστη. Γελοίο ε; Αλλά είναι ένας τρόπος σκέψεις, βασικά πρέπει να γίνει τρόπος ζωής για να λειτουργήσει και να υπάρξει αποτέλεσμα, βέβαια αυτό δε γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη χρειάζεται πάρα πολύ χρόνο.
Και ναι όλα τα παραπάνω είναι λόγια μιας τρελής, anyway αυτά είχα να πω μπούιζ

Σ’ έχω δει με κοντά σε έχω δει με μακριά μαλλιά
Σε έχω δει να είσαι καστανή, μελαχρινή ξανθιά
Έχω ακούσει να σε λένε Λένα Δέσποινα Μαρία
Σ’ έχω δει να ‘σαι πουτάνα σ’ έχω δει να ‘σαι κυρία
Σ’ έχω δει να σαι σεμνή με χαμηλωμένο βλέμμα
Σ’ έχω δει να φεύγεις απότομα λίγο πριν φτάσουμε στο τέρμα
Σ’ έχω δει να χάνεσαι στην αγκαλιά μου κάποια βράδια
Έχω δει τα δυο σου μάτια να διαλύουν τα σκοτάδια
Σ’ έχω δει όταν φεύγω από πίσω μου να τρέχεις
Σ’ έχω δει πικρά να κλαις να μου λες πια δεν αντέχεις
Σ’ έχω δει να φεύγεις κι όμως πάντα πίσω να γυρίζεις
Μ’ έχω δει να σε μισώ να μη θέλω να μ’ αγγίζεις
Έχω δει να μιλάμε ώρες και να μην βγαίνει πουθενά
Μ’ έχω πιάσει να σε θέλω όταν είναι πια αργά
Σ’ έχω δει να μ’ απορρίπτεις έτσι απλά με μια ματιά
Μ’ έχω πιάσει πόσα βράδια να θυμάμαι τα παλιά

Σ’ έχω δει
Στους στίχους που ‘χω γράψει
Με έχω δει
Στη ζωγραφιά που ‘χες φτιάξει
Σε έχω δει
Σ’ αγάπες που χουν γεράσει
Με έχω δει
Πρώτος να τις έχω ξεχάσει
Με έχω δει
Σε κάθε βαρυχειμωνιά
Σε έχω δει
Σ’ ό,τι μυρίζει ζεστασιά
Μ’ έχω δει
Να θέλω να απολογηθώ μα
Σ’ έχω δει
Να μη σε νοιάζει πια για αυτά

Έχω νιώσει να μην θέλω ούτε δίπλα μου να είσαι
Όλα γύρω μου νεκρά και συ να μου φωνάζεις ζήσε
Έχω νιώσει να μου λείπεις σαν να ‘σαι το άλλο μου μισό
Να θέλω τόσο να σου μιλήσω να μην έχω τίποτα να σου πω
Έχω νιώσει να βαριέμαι και να μην κάνεις τίποτα γι’ αυτό
Έχω νιώσει να βαριέσαι και να μην κάνω τίποτα και εγώ
Σ’ έχω δει να μου μιλάς με ξεκάθαρο το ψέμα
Κι όταν πια εγώ κολλήσω εσύ μετά να ‘σαι στο φεύγα
Έχω δει να σ’ερωτεύομαι από την πρώτη μας κουβέντα
Μ’ έχω δει να ξενερώνω λίγο πριν περάσει η μέρα
Έχω νιώσει να μ’αγαπάς έτσι όπως με κοιτάς στα μάτια
Έχω αφήσει τα απωθημένα μου να μας κάνουνε κομμάτια
Έχω δει να αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω όλα αυτά
Όλα μέσα μου μπερδεμένα και δεν μου μοιάζουν λογικά
Ίσως νιώθω ότι κάπου υπάρχεις κι ας είναι το κάπου μακριά
Ίσως η δικιά μου Ιθάκη να σου μοιάζει τελικά..
 

Το καλοκαίρι σχεδόν τέλειωσε και με ενοχλεί αρκετά αυτό. Θα είναι δύσκολος χειμώνας, με πολλές υποχρεώσεις και αγχώνομαι. Δεν μου αρέσει η πίεση και πρέπει να βρω ένα τρόπο να βάλω μια τάξη σε όλα. Λίγο δύσκολο αφού είμαι πλάσμα που σπάνια αν το ρωτήσεις "Τι κάνεις;" θα σου πει με μεγάλο χαμόγελο "Είμαι καλά!" και να το πιστεύει πραγματικά, και το αναφέρω αυτό διότι η ψυχολογκή μου κατάσταση πρέπει να είναι αρκετά καλή για να αντιμετοπίσω "τα δύκολα". Αυτό βέβαια είναι δικό μου φταίξιμο.. Δεν αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο, δεν αφήνω το μυαλό μου να χαλαρώσει, να ταξιδέψει..
Αν και τον τελευταία καιρό υπάρχει βελτίωση αρκετά μεγάλη μπορώ να πω. Αρχίζω και μαθαίνω να βάζω όρια σε κάποια πράγματα.. Κάτι που θα ήθελα να καταφέρω είναι να βάλω όρια στο μυαλό μου, να σταματήσω να σκέφτομαι λίγο.. Πρέπει να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει.. Στο χέρι μου είναι..
Συζητούσα τις προάλλες με τη κολλητή μου για το δημοτικό, τη πρώτη χρονιά στο γυμνάσιο, βλέπαμε φωτογραφίες από παλιά, και δε σου κρύβω πως μου έχει λείψει αυτός ο καιρός, ήταν πολύ χαλαρά όλα.. Του παραχρόνου αν όλα πάνε καλά θα είμαι Α' Λυκείου και έλεος όσο το σκέφτομαι φρικάρω! Ας αλλάξω θέμα! Σκέφτομαι που λες, και αναρωτιέμαι αν θα μείνουν μερικοί από αυτούς που έχω στη ζωή μου τώρα, στο μέλλον, όχι όλοι.. λίγοι και καλοί..θα γνωρίσω πολλούς ανθρώπους, αλλά με τρομάζει η προδοσεία και το ψέμα που θα συναντύσω..Έτσι είναι αυτά όμως ε..;
Από τη μία πλευρά είναι λογικό να έχω πολλά στο κεφάλι μου γιατί οκ είμαι και έφηβη παναθεμά με, αλλά ίσως να χάνω πολλά σημαντικά πράγματα με το να σκέφτομαι και να προβληματίζομαι..
Και όπως είναι λογικό δεν είναι απίθανο από τη ζωή μου να λείπει ένα αγόρι ή μάλλον ΤΟ αγόρι που τα έχει κάνει όλα κώλο, ή μάλλον τον άφησα να τα κάνει. Αλλά ξέρεις κάτι πιστεύω τόσο πολύ πως του αξίζει όλο αυτό που ταυτόχρονα είμαι σίγουρη πως στο τέλος θα χτυπιέμαι στα πατώματα.. Δεν μπορώ να συγκρίνω τον συγκεκριμένο με κανένα άλλο γιατί είναι ξεχωριστός, δεν μοιάζει με κανένα είναι η εξαίρεση στον κανόνα  το ξέρω, μου το έχει αποδείξει αρκετες φορές εκτός αν είμαι τόσο σκατοερωτευμένη που ο εγκέφαλος δε λειτουργεί πλέον. Σε αυτήν την ηλικία είναι σπάνιο να βρεις κάποιον που να είναι "κανονικός", να σε κάνει να νιώσεις ξεχωριστός σαν άνθρωπος. Δεν θα πω πως  βρήκα τον άλλο μου μισό ή κάτι τέτοιο, είναι πολύ χοντρό νομίζω, αλλά δε μπορώ να δεχτώ πως έχει τελιώσει. Δεν έχει  κλείσει ο κύκλος μας, και οι δυο μας κατάπιαμε συναισθήματα πολύ δυνατά που δεν γίνεται να αφήσουμε πίσω, δεν θέλω να ξεπεράσω τίποτα δε θα μείνω σταυρωμένα τα χέρια αλλά δε μπορώ να αδιαφορίσω για το γεγονός του ότι ένα χρόνο τώρα ο ένας δεν αφήνει  να χαθεί από τη ζωή του ο άλλος.. Δεν θα με αφήσει μου το έχει υποσχεθεί και ξέρω ότι αργά ή γρήγορα όλα θα αλλάξουν, και το πιστεύω γιατί ξέρω ότι μέσα από όλη αυτή την αμηχανία και την σκατοανωριμότητα του υπάρχει κάτι.. Ελπίζω τουλάχιστον πως υπάρχει. Δεν υπάρχει μέρα που να μη σκέφτομαι τις ζεστές του αγκαλιές και τα μάτια του, τις ματάρες του.. Μου λείπει ο ηλίθιος μου λείπει η σκατοφατσά του, η φωνή του και τα βλαμμένα αστεία του. Αν είναι για εμένα και εγώ είμαι για εκείνον θα είμαστε μαζί αργά ή γρήγορα.. ο καιρός θα δείξει ίσως να κάνω και λάθος. Από την άλλη όταν αγαπάς ή έστω όταν νοιάζεσαι για κάποιον δεν τον αφήνεις να πονάει, δεν τον βλέπεις στο δρόμο και κάνεις πως δεν τον ξέρεις. Δεν ξέρω τι να πω. 8 Σεπτεμβρίου έρχεται ο Κότσιρας μου είπε να πάμε μαζί, λογικά θα το έχει ξεχάσει. Όλα θα φτιάξουν, "Αύριο είναι μια καινούργια μέρα χαμογέλα μου και μη μου μουτρώνεις.." όπως μου έλεγε και εκείνος.
Κανένας πόθος δεν μένει ανεκπλήρωτος αν μείνει απλά δεν ήταν..

Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω αυτό που πραγματικά θέλω, ζω σε ένα άλλο κόσμο, ένα κόσμο ιδανικό. Χωρίς πίεση, κούραση και όλα αυτά που με ταλαιπωρούν και φυσικά υπάρχει αυτό το πανέμορφο προσωπάκι να μου χαμογελάει και έστω για αυτό το λίγο διάστημα που έχω κλειστά τα μάτια μου νιώθω γεμάτη. Όταν ανοίγω τα μάτια μου όλα έρχονται στους φυσιολογικούς ρυθμούς,βαρεμάρα αλλά πάνω από όλα δεν είναι εδώ, δεν μου χαμογελάει, ίσως να έφυγε κιόλας. Όλα αυτά μέχρι χθες..χτύπησε το τηλέφωνο χθες, και ήταν αυτός, με πέτυχε στη στιγμή που είχα κλείσει τα μάτια μου..Ήταν ωραία γιατί με έκανε να χαμογελάσω,γιατί θυμήθηκε, γιατί δεν έχει ξεχάσει, γιατί ίσως ακόμα πιστεύει ότι αξίζει να δώσει μια ευκερία..
Είναι όμορφο να είσαι ερωτευμένος, νομίζω πως δεν υπάρχει πιο περίεργο συναίσθημα,είναι.. είναι..δεν ξέρω.. Τα αισθήματα εναλάσωντε συνεχώς δε βαριέσαι. Περιμένω τηλέφωνο, περιμένω να γυρίσεις, περιμένω να με πάρεις αγκαλιά όπως μόνο εσύ ξερείς, περιμένω, είμαι εδώ

Μπήκε το καλοκαίρι!Καλό μήνα, και ελπίζω να είναι όμορφο καλοκαίρι..το χρειάζομαι να περάσω καλά φέτος.. Μετά από ένα αρκετά δύσκολο χειμώνα ήρθε το καλοκαίρι λοιπόν! Θα είμαι μαζί με τους "δικούς μου". Τους φίλους μου και χωρίς εσένα. Ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Θα βρω εμένα τώρα, θα κοιτάξω εμένα τώρα. Θα έχω κοντά μου και το πιο υπέροχο πλάσμα στο κόσμο που με κάνει να γελάω και να νιώθω όμορφα,με λίγα λόγια αυτόν που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή. Έναν άνθρωπο που θα με κάνει να γελάω να νιώθω ευτυχία και συγουριά. Πόσο μου είχε λείψει αυτό το γλυκό συναίσθημα του να έχεις πεταλούδες στο στομάχι, να γελάς με τόση νευρικότητα, να μετράς τις ώρες για να τον δεις, να κοιτάς το κινητό συνεχώς περιμένοντας μύνημα..Μου έλειψε πολύ. Δεν θα ακούσω κανένα δεν θα ακούσω κανένα δεν θα σκεφτώ αρνητικά. Όλα θα πάνε καλά, αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα:)

Ηλιαχτίδα μου

Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια..δύο χρόνια χωρίς να σε δω, χωρίς να σε έχω κοντά μου. Μου λείπεις ηλιαχτίδα μου. Μου λείπεις και θέλω να σε δω. Θέλω να σε πάρω αγκαλιά, να φάμε σοκολάτες να λέμε χαζομάρες και να γελάμε, να δούμε ταινίες να περάσουμε τέλεια. Όπως τότε, όπως πριν δύο χρόνια..Θα θυμάσαι λογικά. Ελπίζω να εννοείς ότι μου λες από το τηλέφωνο. Ελπίζω να σου λείπω και εγώ και να σε δω σύντομα, να περάσουμε πάλι όμορφα. Είναι τόσα που θέλω να σου πω, θέλω να ξανακούσω το γέλιο σου, θέλω να πάμε στη θάλασσα, θέλω απλά να σε δω. Να σε δω να είσαι καλά και να γελάς! Έχουμε περάσει τόσο όμορφες στιγμές μαζί, και θέλω να ξαναζήσουμε άλλες τόσες πιο χαρούμενες πιο γλυκές.. Μου λείπεις πολύ ηλιαχτίδα και ελπίζω να σε δω σύντομα. Εύχομαι να έχεις κοντά ανθρώπους που σε αγαπάνε και σε κάνουν ευτυχισμένη. Χρόνια πολλά και να χαίρεσαι το όνομά σου:)
Μου λείπεις πάρα πολύ, καληνύχτα ♥

 Η ζωή είναι εμπειρία λένε, με τις καλές και τις κακές στιγμές. Είναι τόσο όμορφο να ζεις "δυνατά" τις όμορφες στιγμές σου! Μπορώ να χρησιμοποιήσω πάρα πολλά επίθετα, για να περιγράψω τις όμορφες στιγμές που έχω ζήσει. Ομολογώ, ότι οι καλές στιγμές είναι περισσότερες από τις δυσάρεστες, πράγμα που πρώτη φορά παραδέχομαι στη ζωή μου (σε αυτά τα γεμάτα δέκα τέσσερα χρόνια!), αφού συνήθως λέω και ξαναλέω ότι η ζωή μου είναι ένα μαρτύριο ενώ στην ουσία δεν έχει αρχίσει ακόμα. Τον τελευταίο καιρό η διάθεσή μου δεν είναι ιδιαίτερα θετικά φορτισμένη. Μπορώ να πω ότι βαριέμαι, και ότι δεν είμαι στα καλύτερά μου. Θέλω την τελειότητα πράγμα που δεν μπορώ να έχω και αυτό με εκνευρίζει πάρα πολύ. Αλλά πώς να έχεις νεύρα, όταν έχεις ανθρώπους που σε αγαπάνε και νοιάζονται για εσένα και σου δείχνουν καθημερινά πόσο σε αγαπάνε; Ηρεμείς κατευθείαν και έχεις το χαμόγελο ως τα αυτιά μέχρι να ξαπλώσεις στο κρεβάτι το βράδυ και να σε πάρει ο ύπνος και να δεις όνειρα γλυκά. Είναι περίεργη η ζωή όμως, και έχει στιγμές που δεν ξέρεις πως να τη χειριστείς. Το σίγουρο είναι ότι όλοι θα κάνουμε τα λάθη μας και θα μάθουμε από αυτά. Τα λάθη αν το καλοσκεφτείς, σε κάνουν σοφό κατά μια έννοια. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις όλες τις μαλακίες της γης. ΌΡΙΑ πάνω απ' όλα! Η ζωή είναι ωραία και πρέπει όπως και να έχει να την απολαμβάνουμε. (Λέμε τώρα:ρ)

Μην κλαις..Γιατί κλαις..;
Ίσως πιστεύεις ότι θα αλλάξεις τα πράγματα αν συνεχίσεις να ασχολείσαι.Ίσως κλαις γιατί έχεις καταλάβει ότι τέλειωσε κάτι που για εσένα άξιζε την προσοχή και την αγάπη σου.Ίσως γιατί έπεσες για άλλη μία φορά έξω για κάποιον που πραγματικά νόμιζες πως ήταν η εξαίρεση στον κανόνα.Είναι κρίμα να χάνεις ανθρώπους με αυτό το τρόπο.Τους δίνεις αγάπη, προσπαθείς κι όμως δεν τους νοιάζει.Το προσπερνούν σαν κάτι το ασήμαντο.Αυτό όμως είναι λάθος. Η αγάπη είναι σπάνιο αγαθό και είναι λάθος να την αγνοείς όταν στην προσφέρουν.Ίσως να έκανες και εσύ λάθος που νοιάστηκες τόσο πολύ. Ίσως να έμαθες ότι αυτοί που αξίζουν μένουν στη ζωή σου, είναι κοντά σου. Δεν φεύγουν ΠΟΤΈ.
Μπορεί να ήταν όλα καλύτερα αν ήμασταν όλοι άδειοι από συναισθήματα δεν νοιώθαμε. Ίσως και όχι.
Θα ήθελα να γυρίσεις.

Star fm 88,4 με τον Μανόλη Τζιράκη στις 23:00 (Στο φως του φεγγαριού). Η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας. Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον έχω δει, δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ. Κι όμως αυτούς τους έξι μήνες που τον ακούω, πραγματικά νιώθω πως τον ξέρω χρόνια. Είναι φωνή είναι η συμπεριφορά του, δεν ξέρω. Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω πολύ νατον γνωρίσω , να του μιλήσω και να του πω ένα τεράστιο ευχαριστώ που αυτούς τους μήνες, μου κρατάει συντροφιά κάθε βράδυ με τη φωνή και τα τραγούδια του. Αυτό μου είναι αρκετό. Πραγματικά είναι τόσο χαλαρωτικό μετά από μια κουραστική ημέρα να κλείνω τα φώτα και να ακούω σωστή μουσική!  Είναι απεριόριστη η ευτυχία που με γεμίζει όταν τον ακούω.Μπορεί να είναι θαυμασμός ή να είναι αυτή η τελειότητά που εκπέμπει αυτός ο άνθρωπος. Δεν έχω λόγια. Είναι απλά υπέροχος και κάποια μέρα θα κάνουμε εκπομπή στο ραδιόφωνο μαζί. (Όνειρο*) Τώρα αρχίζω και συνειδητοποιώ τι εννοούσε ο μπαμπάς, όταν έλεγε ότι το ραδιόφωνο κρύβει τη μαγεία που έχασε ο κόσμος μας. Ας είναι καλά ο Γουλιέλμος που ανακάλυψε το ραδιόφωνο και ο κύριος Μανόλης Τζιράκης που είναι κάθε βράδυ κοντά μας. Είναι ο πιο υπεροχότερος άνθρωπος στη Γη όλη!

Καληνύχτα:*

Έχω μείνει άφωνη από την κακία και την μιζέρια που κουβαλάει ο κόσμος! Είναι πραγματικά τρομακτικό να βλέπεις διαρκώς γύρω σου ανθρώπους που θέλουν το κακό σου. Νομίζω πλέον καταντάει γραφικό και κουραστικό. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι, που μου έχουν δείξει ότι είναι "φυσιολογικοί".Και τώρα που το σκέφτομαι φρικάρω περισσότερο, γιατί μεγαλώνοντας θα γνωρίσω ακόμα πιο πολλούς τρελούς και το μόνο που πρέπει να κάνω, είναι να τους αγνοώ.  Καταντάει όμως βαρετό να αγνοείς τους μισούς από τους ανθρώπους που γνωρίζεις. Μετά από λίγο καιρό όπως είναι λογικό συνηθίζεις, και να μην ασχολείσαι. Αλλά αν το σκεφτείς κανείς καλύτερα είναι ένας φαύλος κύκλος: Σε θάβουν => Πληγώνεσαι=>  Τους γράφεις και συνεχίσεις "ανέμελα" τη ζωή σου. Αυτή η διαδικασία γίνεται  με το 1/3 των ανθρώπων που γνωρίζεις πρέπει να τους αγνοείς! Tragic. Isn't it?

Τουλάχιστον έτσι γίνεται με εμένα.Το 1/3 είναι οι άνθρωποι που αγαπάω, το άλλο 1/3 είναι οι γνωστοί (δεν τους πειράζω δεν με πειράζουν:ρ) , και το άλλο 1/3 των ανθρώπων στη ζωή μου είναι οι άνθρωποι γνωστοί ως "Μακρυά και αγαπημένοι" που λέει  λόγος το αγαπημένοι. Έτσι συμπληρώθηκαν τα 3/3 των ανθρώπων στη ζωή μου.Νομίζω πάνω - κάτω έτσι είναι και στη ζωή των υπόλοιπων ανθρώπων.

Για τους ανθρώπους που δεν μου έχουν ιδιαίτερη αδυναμία δεν έχω να πω τίποτα παρά να τους δώσω ένα τεράστιο χαμόγελο, έτσι για να τους "φτιάξω" την ημέρα. Για όσους πάλι είναι κοντά μου, ένα απλό ευχαριστώ δεν είναι αρκετό..

Τελικό συμπέρασμα είναι ότι μερικές φορές πρέπει να δίνουμε περισσότερη σημασία στον εαυτό μας και να μη βάζουμε κανένα πάνω από το "Εγώ" μας, αλλά μη το πάμε στο άλλο άκρο.Πάνω από όλα ας βάλουμε ΌΡΙΑ!

Και τώρα σταματάω γιατί ακούω 88,4 με τον Μανόλη Τζιράκ
Πολλές καληνύχτες και αστραφτερά χαμόγελα:3

Ο Πρίγκηπας~

Είναι γνωστός ως "Πρίγκηπας της ροκ", δικαιολογημένα αφού θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της Ελληνικής ροκ.Ήταν δισέγγονος του Ζορμπά και ανιψιός της Έλλης Αλεξίου. Σε αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σε αυτόν του rocker και του σκεπτικιστή.Φυσικά μιλάω για τον Παύλο Σιδηρόπουλο,ο οποίος γεννήθηκε στις 20/7/1948 στην Αθήνα, και ως τα επτά του χρόνια έζησε στην Θεσσαλονίκη,όπου εκεί το 1970 ξεκίνησε την καριέρα του..Έγινε μέλος σε συγκροτήματα,όπως "Δάμων και Φιντίας","Σπυριδούλα",τα οποία διαλύθηκαν,το συγκρότημα στο οποίο παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν οι "Απροσάρμοστοι"

Ο Παύλος έγραψε πάρα πολλά υπέροχα τραγούδια και μουσική,που ακούγονται φανατικά μέχρι σήμερα.Με τον "Πρίγκηπα" μεγάλωσαν πολλές γενιές.

Παύλος άρχιζε να φανερώνει όχι μόνο την αγάπη του για την Ελληνική μουσική αλλά και την άποψή του. Μια άποψη σοβαρή που ποτέ δεν κατάφερε να παρουσιάσει - όπως αυτός οραματιζόταν - στο κοινό του."

Το καλοκαίρι του 1990 ξαφνικά άρχισε να παραλύει το δεξί του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Αυτή η ιστορία τον έκανε ψυχολογικό ράκος,αφού είχε προηγηθεί και ο θάνατος της μητέρας του,την οποία λάτρευε. Το φθινόπωρο το συγκρότημα ("Απροσάρμοστοι"), άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο "Αν". Ο Παύλος άρχισε να εμφανίζεται με το χέρι δεμένο.

Έχοντας αρκετά νέα τραγούδια (τα οποία σταδιακά παρουσίαζαν στο κοινό των συναυλιών) και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις (το συγκρότημα πειραματιζόταν με funk στοιχεία στον ήχο του) άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο.

Όμως το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου ο Παύλος Σιδηρόπουλος πεθαίνει από χρήση ηρωίνης στο σπίτι μίας φίλης του. Κηδεύεται στον Κόκκινο Μύλο.."Πρέζα δεν είναι μόνο η ηρωίνη αλλά,η ηρωίνη σκοτώνει.."Είχε πει..και τελικά επιβεβαιώθηκε..
Αυτό όμως δεν ήταν το τέλος για τον Παύλο,ο Παύλος έγινε θρύλος,ο θρύλος της "Ελληνικής ροκ",ο "Πρίγκηπας της ροκ", "Ο Απροσάρμοστος","Ο Αυθεντικός"..και οι θρύλοι δεν χάνονται,δεν πεθαίνουν ποτέ,δεν ξεχνιούνται.Ζούνε μέσα μας.
Ο Παύλος ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του,οι σκέψεις, οι αντιλήψεις του,η μουσική και τα τραγούδια του.Ήταν ένας από τους λίγους καλλιτέχνες που υπήρξαν και θα υπάρξουν στην Ελλάδα.Ήταν ένας άνθρωπος με πολλές ιδέες, έντονες ανησυχίες και προβληματισμούς που προσπαθούσε συνεχώς  ν’ αποτυπώνει σε οποιοδήποτε κομμάτι χαρτί έπεφτε στα χέρια του,αυτό ήταν που τον έκανε ξεχωριστό..Ο Σιδηρόπουλος είχε το λαμπερό και έμφυτο χάρισμα του ρόκερ,ένα θείο δώρο με το οποίο είναι προικισμένοι πάνω στη σκηνή όλοι οι μεγάλοι μουσικοί.

Θα ήθελα πολύ να τον γνωρίσω..και με στενοχωρεί το γεγονός που έφυγε τόσο άδικα..

"Η μουσική είναι η μόνη γλώσσα που όλος ο κόσμος καταλαβαίνει.Ο μόνος τρόπος συνεννόησης.Είναι μια αδελφοσύνη.Να το θυμάσαι φίλε μου.Κάποτε δεν θα χρειάζεται να μιλάμε..."
ΠαύλοςΣιδηρόπουλος~
1948-1990

http://www.youtube.com/watch?v=xshPCPaZjes&feature=related

Happy new year:*

Καλή χρόνια!Επιτέλους μπήκε το 2012!
Έχω πάρα πολύ καιρό να γράψω,και μου έλειψε..
Είμαι πολύ καλά γιατί έχω κοντά μου ανθρώπους που ξέρω πως νοιάζονται..έχω και εσένα*18* που είσαι εδώ και 6 μήνες κοντά μου..είσαι φίλος, είσαι ότι χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη αυτή τη στιγμή.  Είμαι πολύ τυχερή που σε έχω κοντά μου. Ξέρω ότι πάντα θα είμαστε μαζί ό,τι και να γίνει. Πιστεύω σε εσένα,πιστεύω στα όνειρά μας,πιστεύω σε εμάς.! Αυτό που κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα είναι η πιθανότητα να βγει αληθινό το όνειρό μας.. Σε αγαπάω πάρα πάρα πολύ και το ξέρεις πολύ καλά ♥ Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστίσω τις  Σ* Α*  που ήταν κοντά μου όλο αυτόν το χρόνο,και να ζητήσω συγγνώμη που πλήγωσα κάποιους άθελά μου. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενη γιατί γνώρισα πολλούς ανθρώπους που θα μείνουν κοντά μου για πολύ καιρό ακόμα, και ιδιαίτερα μια γλυκιά κοπέλα Μ* που ενώ δεν τη ξέρω πολύ τη συμπαθώ και την εμπιστεύομαι πολύ πολύ:)
Αυτά προς το παρόν,καληνύχτα..

'cause..Yes,i've made mistakes.Life didn't come with instructions.